Volg de verbouwing: Wat een domper!

Vanuit ons prachtige loft-achtige huis in hartje centrum Haarlem verhuizen wij in de zomer van 2017 naar een dorp 5 km verderop. Wij hebben daar een jaren ’30 huisje gekocht (met tuin!) dat we groots, heel groots gaan verbouwen. In deze blog delen wij de komende maanden onze ervaring met de verbouwing (en onze tips!). We laten je graag meekijken hoe wij van ons vervallen poppenhuisje een (hopelijk) prachtig familiehuis gaan maken. En, we  beloven dat we alles laten zien, de leuke en minder leuke kanten. Zo ben jij vast voorbereid voor als je zelf in huis aan de slag gaat…deze week zijn wij druk met het aanvragen van vergunningen.

Vorige week kregen we een telefoontje van de aannemer dat hij het badkamersanitair al nodig heeft! De eerste verdieping krijgt al aardig vorm.
Voor de badkamer waren onze wensen ook best duidelijk: koperen wandkranen, zo min mogelijk tegels, liefst alleen een lichtgrijze hexagon (6 hoekig) tegel op de vloer en een simpel, echt houten wasmeubel.

Op zoek met een strak budget
We wisten dat een wastafelmeubel naar onze smaak nog een hele zoektocht ging worden, maar toch gingen we vol goede moed op bij de badkamer-speciaalzaak. Kinderen ondergebracht bij oma, tekeningen mee én wederom een strak budget. Al gauw kwamen we erachter dat onze wensenlijst helemaal niet zo makkelijk was. 90% van de klanten kiezen voor chroom, 9% voor rvs en 1% voor iets anders, koper of zwart bijvoorbeeld. Zo werd ons verteld.
In de boeken speurden we bij deze badkamerwinkel naar koperen kranen. Die vonden we. Een koperen douche ook nog wel. Zij het buiten ons budget en met een veel te lange levertijd. Maar een douchewand met koper beslag was echt niet te vinden…helaas…

Niet te vinden!
En dan een wastafelmeubel. Echt hout, met een grote “ouderwetse” wasbak. Of iets ouds, authentieks, beetje stoer. Niet te vinden! Gedesillusioneerd liepen we weg bij de eerste winkel. En de tweede. En de derde… Door de tijdsdruk moesten we toch door. Kinderen de volgende dag weer ondergebracht, arme oma…
Vol frisse moed op naar een oude schuur met Engelse badkamers. Wat een verademing, weliswaar boven ons budget, maar alles anders dan het geijkte. Met nieuwe inspiratie reden we door naar een sanitairwinkel in Amsterdam. Al gauw werd duidelijk dat we ook hier geen koperen kranen, een bijpassende inbouwdouche en een badwand zouden vinden. Koper werd rvs en uiteindelijk chroom. Concessies doen dus, maar hier was duidelijk de meeste keuze in en met een snelle levertijd. Binnen 2 uur hadden we alles besteld.

Help! De verbouwing is per direct stilgelegd
Vervolgens vonden we op marktplaats oude marmeren vloertegels voor de badkamer. Klaar, en monteren maar. Zou je zeggen… Maar toen volgde afgelopen donderdag een grote tegenslag. Terwijl ze in ons huis de elektra en leidingen aan het leggen waren, voor de eerste en tweede verdieping, moest Ruby naar de gemeente, om bij de welstandscommissie de aanvraag voor de dakkapel te verdedigen. Samen met de architect had hij een duidelijk verhaal, zelfs twee opties geschetst, mocht de eerste niet in de smaak vallen. Rekening gehouden met de maten en vorm van het dak. Toch was één persoon van de welstandscommissie het niet eens, hij wees onze vergunning af. Zomaar, in één klap. Regeltjes.

Twee slaapkamers voor vijf personen, hoe gaan we dat doen?
En daar staan we nu. Een huis met slechts 2 slaapkamers, lekker dan met onze 3 kinderen, waarvan er 2 op zolder zouden slapen. De moed zakte ons in de schoenen. De trap naar de zolder was al zo goed als gemaakt. Alleen heb je daar een dakkapel nodig om je hoofd niet te stoten als je bovenkomt. Hoppa, plan van tafel. En opnieuw brainstormen. De bouw is per direct stilgelegd op beide verdiepingen. Met een beetje pech moet een en ander gesloopt waar ze al deze weken mee zijn bezig geweest. Dit is écht een enorme tegenvaller. Het wachten is nu op een nieuwe schets van de architect, opnieuw weer indienen bij de gemeente en dan weer afwachten…

Wordt vervolgd…